Misvattingen over Afrikaanse Migratie naar Europa
Dit zijn vijf veelvoorkomende veronderstellingen over migratie vanuit Afrika die, volgens de gegevens, onjuist zijn of op een meer genuanceerde manier moeten worden beschouwd.
Elke Afrikaanse immigrant wil naar Europa reizen
Het is waar dat steeds meer Afrikanen hun geboortelanden ontvluchten. De meest recente studie van de VN geeft aan dat tussen 2010 en 2020 het aantal Afrikaanse migranten met 30 procent is toegenomen. Maar de meeste, ongeveer 80 procent, blijft op het Afrikaanse continent. Om werk te vinden, verhuist de grote meerderheid naar naburige landen of naar regio’s zoals Zuid-Afrika of West-Afrika die een snelle economische groei doormaken. In Europa proberen heel weinig mensen nieuwe woningen te vinden.
Afrika is een crisiscontinent, vooral door migratie
Deze bewering vereist het overwegen van het bredere perspectief. In 2020 waren er volgens de VN in totaal 40,6 miljoen Afrikaanse migranten.
Dit vertegenwoordigt 14,5 procent van het wereldtotaal. In vergelijking met de percentages van Europa (22,5 procent) en Azië (41 procent), is dit veel lager. Dit geeft aan dat een groter percentage migranten afkomstig was uit Aziatische of Europese landen dan uit Afrikaanse.
De meeste Afrikaanse migranten ontsnappen aan armoede en conflict
De meeste migranten reizen naar Europa om economische redenen, zoals werken of studeren, of om bij hun familie te zijn, ondanks dat Europa een groot aantal asielzoekers uit Afrika accepteert. Slechts 8 procent van de Afrikaanse migranten in de EU zijn vluchtelingen, volgens het VN-vluchtelingenagentschap. Bovendien komt ongeveer 90 procent van de migranten legaal Europa binnen, per vliegtuig in plaats van per smokkelschip.
“Als we een afbeelding van een Afrikaan die naar de EU komt zouden moeten kiezen,” zegt Novotny, een migratiespecialist, “is het waarschijnlijker dat het iemand is die bij de luchthavenpoort staat met zijn paspoort en ticket in de hand.”
Een migratie van hoogopgeleide werknemers zal resulteren in een braindrain voor Afrika
In september werd er een werk- en migratieovereenkomst ondertekend tussen de Keniaanse president William Ruto en de Duitse kanselier Olaf Scholz. Ongeveer 250.000 vakmensen uit Kenia, waaronder ingenieurs, artsen en buschauffeurs, zullen dankzij dit naar Duitsland kunnen reizen. Het doel van de overeenkomst is om de druk te verlichten die Duitsland ondervindt door zijn vergrijzende bevolking en het tekort aan geschoolde arbeidskrachten. De jonge en gemotiveerde Keniaanse werknemers zullen dan banen kunnen vinden die moeilijk te verkrijgen zijn in hun land.
Echter, wat vinden de Afrikaanse landen van de emigratie van hun opgeleide jongeren? Lijdt het continent onder deze hersenafvoer? Er is veel subtiliteit, volgens het onderzoek: De jongeren die emigreren kunnen aanvankelijk resulteren in een tekort aan geschoolde arbeidskrachten, maar na verloop van tijd helpt hun overdracht van kennis en hun geldovermakingen om hun landen van herkomst te ontwikkelen.
“De remesas van migranten zijn een van de belangrijkste financieringsbronnen voor Afrikaanse landen,” zei Delapalme. Het bedrag dat migranten jaarlijks naar huis sturen, is gelijk aan de som van alle officiële ontwikkelingshulp en buitenlandse directe investeringen.
“Migranten brengen middelen naar Afrika die anders zouden moeten komen van aanvullende, grotere directe investeringen uit derde landen,” verklaarde ze.
Europa zal binnenkort overspoeld worden door klimaatslachtoffers
De zorgen over een massale migratie naar Europa als gevolg van klimaatverandering worden gevoed door koppen zoals “De grote klimaatmigratie is begonnen” in The New York Times en “Migratie zal binnenkort de grootste klimaatuitdaging van onze tijd zijn” in The Financial Times. Ondanks dat de effecten van de opwarming van de aarde, zoals droogtes, de stijging van de zeespiegel en extreme weersomstandigheden, reëel en gevaarlijk zijn, wijst onderzoek uit dat mensen in de getroffen gebieden er vaak voor kiezen om in hun land van herkomst te blijven en te proberen zich aan te passen, in plaats van zich ver weg te verplaatsen.
De kosten van migratie zijn ook hoog. Veel mensen die getroffen zijn in risicogebieden hebben niet de nodige middelen, vooral als ze alles hebben verloren bij een klimaatcatastrofe. “Het is wetenschappelijk niet bewezen dat klimaatverandering daadwerkelijk leidt tot internationale migratie,” verklaarde Novotny.
Valse beelden, werkelijke gevolgen
Delapalme, die tientallen jaren door Afrika heeft gereisd, legt uit dat misvattingen praktische gevolgen hebben, wat ook werd aangetoond door een recente studie van de pan-Afrikaanse non-profitorganisatie Africa No Filter. Hij benadrukte dat migratiebeleid gebaseerd op gevoelens in plaats van op de werkelijkheid het vertrouwen tussen de twee continenten zou kunnen ondermijnen.
Het Italiaanse eiland in de centrale Middellandse Zee dat is gaan staan voor illegale migratie, “Lampedusa,” zou niet als een verzamelterm voor migratie uit Afrika moeten worden gebruikt, zei ze. Ze beweerde dat politiek, publieke opinie en feiten allemaal in balans moeten zijn.