In Duitsland hebben meer dan 7 miljoen kiesgerechtigden een immigratiegeschiedenis. Studies tonen aan dat ze een verwaarloosde groep zijn, en velen van hen hebben het vertrouwen in de grote partijen verloren.
Het is controversieel te vermelden dat sommigen van hen worden aangetrokken door de extreemrechtse AfD-partij, zoals gerapporteerd door DW Reports. Bij de federale verkiezingen in Duitsland in februari hebben politieke partijen minder dan een maand om kiezers te overtuigen hun platform te steunen.
Mensen met een migratieachtergrond zijn een kiesgroep in het bijzonder die achterblijvende partijen een kans zou kunnen bieden om in te halen. Een op de acht Duitse kiezers, of naar schatting 7,1 miljoen kiesgerechtigden, heeft een migratieachtergrond, wat betekent dat ze naar Duitsland zijn geëmigreerd met hun ouders of ten minste één van hen.
Stemmen is over het algemeen minder gebruikelijk onder deze groep dan onder degenen zonder een migratieachtergrond. Bovendien zijn ze minder toegewijd aan het stemmen op een specifieke partij dan ze ooit waren, volgens Friederike Römer, een expert van het Duitse Centrum voor Integratie en Migratieonderzoek (DeZIM).
Ongeveer 20 procent van de kiezers met een immigrantenachtergrond zou overwegen de extreemrechtse Alternative für Deutschland te steunen. Echter, immigrantenstemmer zijn waarschijnlijker dan degenen zonder immigrantenafkomst om “geen van beiden” te kiezen wanneer hen wordt gevraagd welke partij zij denken de knowhow heeft om de huidige problemen aan te pakken.
Hoe de Extreemrechtse Kwesties Kunnen ook Aantrekkelijk zijn voor Immigrantenstemmers?
Inflatie en de economie behoren tot de belangrijkste zorgen van kiesgerechtigde kiezers met een geschiedenis van immigratie. Römer vervolgde: “We merken ook dat degenen zonder een migrantenachtergrond vaak meer bezorgd zijn om slachtoffer te worden van criminaliteit.”
De AfD-partij heeft een xenofobe campagne gevoerd en immigranten belachelijk gemaakt, maar probeert ook duidelijk nieuwe aanhangers te winnen, waaronder degenen met een immigrantenachtergrond. “Het is niet verrassend dat immigranten overwegen om op een anti-immigrantenpartij te stemmen, omdat het stemgedrag van mensen met een migratieachtergrond tegenwoordig meestal niet verschilt van dat van niet-immigrantenstemers,” zei Naika Foroutan, directeur van DeZIM.
Het doel van de club ‘Met een migratieachtergrond voor Duitsland’, die werd opgericht door AfD-lid Robert Lambrou, is om “mensen met een migratieachtergrond aan te moedigen om lid te worden of de AfD te steunen.”
Volgens een enquête uit juni 2023 had 4,5 procent van de AfD-politici op staatsniveau een migratieachtergrond, wat iets lager is dan het percentage voor alle partijen. Als het gaat om het overtuigen van immigrant-gebaseerde subpopulaties van hun politieke overtuigingen, blinkt de AfD uit.
Ze zeggen: “Jullie zijn niet het probleem,” tegen immigranten die al lange tijd in Duitsland zijn, vooral degenen uit Turkije of de [Midden-Oosten en Noord-Afrika] regio.
“Het probleem zijn de nieuwkomers,” verklaarde Römer. Video’s die rondgaan op sociale media Om meer aandacht te trekken van burgers met een islamitische achtergrond, gebruikt de AfD anti-gender narratieven. Duitstalige Turkse kiezers daarentegen stemmen vaak helemaal niet. De opkomst bij deze subgroep is laag in vergelijking met andere groepen met een migratiegeschiedenis.
Etnische Duitsers die zich opnieuw vestigden in de voormalige Sovjetunie zijn een andere belangrijke subgroep van mensen met een migrantenachtergrond; ze worden vaak “spätaussiedler” genoemd. Na degenen met Turkse en Poolse afkomst zijn zij de derde grootste immigrantengroep in Duitsland. Studies tonen aan dat immigranten uit de voormalige Sovjetunie immigratie als een zeer belangrijk onderwerp beschouwen. Volgens Jannis Panagiotidis van het Research Center for the History of Transformations (RECET), “is de AfD het meest open over het proberen zichzelf te profileren als de partij van de Russisch-Duitsers.” Volgens Panagiotidis heeft de partij dit voornamelijk bereikt door autoritaire beloften te doen, zich te committeren aan het handhaven van wet en orde, en een kritische houding aan te nemen ten opzichte van migratie.