Op 2 juli landde het humanitaire schip Geo Barents van Artsen zonder Grenzen in de haven van Ancona met 34 schipbreukelingen aan boord: 15 minderjarigen en 19 volwassenen, waarvan 14 zonder begeleiding. Een jong meisje was een van de schipbreukelingen die op 27 juni voor de kust van Libië werd gered. Het is het tiende humanitaire schip dat sinds begin 2023 in de haven van Ancona ontscheept en in totaal duizend schipbreukelingen heeft opgevangen; het derde schip van dit type landde in 2024 in de Italiaanse regio Marche. Onder de migranten en schipbreukelingen die aan boord gingen van het humanitaire schip Geo Barents waren reizigers uit verschillende landen, waaronder Egypte, Eritrea, Soedan, Zuid-Soedan en Syrië.
Giovanni Zinni, de loco-burgemeester van Ancona, vertelde het Italiaanse persbureau ANSA over de landingen: “De Europese Unie zal dit probleem aanpakken: rekening houden met de herkomst van migranten.” Het meest cruciale is volgens mij om meer politieke, economische en sociale stabiliteit te brengen in Noord-Afrika. Het is duidelijk dat hoe meer het Middellandse Zeegebied zich ontwikkelt tot een bruisend centrum voor handel, interculturele interacties en politieke stabiliteit – en hoe meer Noord-Afrika hetzelfde doet – hoe duidelijker we deze landingen kunnen stoppen.
De mensen die maanden geleden werden gered, werden uit hun thuisland gehaald, verhandeld en verkocht tussen milities in Libië en onderworpen aan misbruik en marteling – zelfs tijdens een videogesprek met hun ouders of familieleden – door mensenhandelaars die op zoek waren naar meer geld. Volgens Fulvia Conte, manager reddingsonderzoek bij Artsen zonder Grenzen, “zijn dit altijd dramatische en bijzondere situaties – ook omdat mensen niet de zeeroute zouden hebben genomen, ze zouden niet door Libië zijn gegaan met alles wat ze moesten doorstaan.” Er zijn veel niet-begeleide minderjarigen, waaronder een jong meisje.
“Er zijn ook heel jonge kinderen die alleen reizen, tieners die in ons land misschien niet alleen naar school zouden gaan: ze reizen maanden alleen, ze hebben lang geen familie gezien en gehoord, en ze vertellen ons dat het de enige mogelijkheid was om een toekomst te kunnen hebben” “Een onrechtvaardige reis. Het kostte vier dagen varen en de schepen varen erg langzaam. Het zou rechtvaardiger en beter zijn geweest om de passagiers in een nabijgelegen haven af te zetten en ze daarna over te zetten in snellere auto’s in Italië. Conte zei: “Het zijn mensen die al genoeg onrecht hebben moeten doorstaan.”